Starszy brat Janek (bajka psychoedukacyjna)

-Dzisiejszy dzień jest bardzo wyjątkowy.- powiedziała mama do Janka.

-Mam urodziny? Urodziny ? Mamo powiedz!- dopytywał zaciekawiony chłopiec.

-Nie Janku. Dziś dowiemy się, kto mieszka w moim brzuszku,

-Pff...Ale mi nowina.- Janek obrócił się na pięcie i dalej bawił się swoimi samochodzikami.

"Nie chce się z nikim dzielić. Rodzice są tylko moi."- pomyślał chłopiec.

Rodzice mieli z Jankiem bardzo poważny problem. Odkąd dowiedział się, że będzie miał rodzeństwo, często się denerwował, złościł i obrażał na wszystkich. Nawet na dziadka, który zabierał go na lody częściej niż zwykle i bywał u nich codziennie. Mama potrzebowała dużo wypoczywać, a Janek był dzieckiem, które wymagało od rodziców niezłej cierpliwości i sprawności fizycznej.  To znaczy był zdrowym pięciolatkiem.

Janek nie rozumiał tego całego zamieszania związanego z przyjściem na świat jego rodzeństwa. Jeszcze nie wiedział, czy będzie miał brata czy siostrzyczkę. Z resztą sam nie wiedział, co byłoby lepsze...

Z jednej strony marzył o młodszym braciszku, z którym mógłby bawić się klockami, albo samochodzikami. Z drugiej strony taki braciszek zabierałby mu wszystkie zabawki. I musiałby się z nim wszystkim dzielić.

"Siostra też nie byłaby zła"- myślał Janek.  " Mógłbym bronić jej przed smokami, no ale ten różowy kolor...ble."

-Janku załóż buty. Zabieramy cię na bardzo ważną wizytę.

Janek z niezadowoloną miną wkładał swoje nowe świecące buciki. Gdy już byli w aucie.

Mama wyciągnęła tajemniczy album ze zdjęciami.

-Janku tak jak obiecaliśmy, zabierzemy cię z tatą na bardzo ważne spotkanie. Najpierw chciałabym ci coś pokazać.

Mama podała mu jego album. Gdy chłopiec otworzył go, zobaczył jakieś dziwne czarne zdjęcie i spytał:

-A to co?

-To ty syneczku, jak byłeś u mnie w brzuchu. Tak cie zobaczyliśmy po raz pierwszy.

-To na prawdę ja? Niemożliwe.- uśmiechnął się Janek.

Mama opowiadała mu jak bardzo ją kopał, kręcił się po ulubionej czekoladzie, a nawet o czkawce, która była bardzo zabawna. Janek nie mógł uwierzyć, że był taki mały i zmieścił się w brzuchu mamy.

-Wysiadamy moi kochani.- powiedział tata, gdy już bezpiecznie zaparkował auto przed szpitalem.

-Ktoś tu jest chory?- spytał Janek.

-Zaraz się syneczku wszystkiego dowiesz.-powiedział tata wyciągając chłopca z auta.

Do pana doktora weszła najpierw mama. Po chwili, która dla Janka trwała wieczność, pan doktor zawołał tatę i chłopca.

-Janku siadaj wygodnie na fotelu, zaraz coś ci pokażemy. Mama mówiła, że nie chcesz mieć rodzeństwa.- powiedział pan doktor.

-Nie chcę. Wolałbym nową zabawkę. Nie chcę się z nikim dzielić.

-A to ciekawe. A wiesz, że ja mam aż cztery siostry i dwóch braci?- powiedział pan doktor.

Janek aż wytrzeszczył oczy.

-Ale jak to?- spytał zdziwiony.

-Tak i w dodatku jestem starszym bratem. A to bardzo ważna rola w życiu każdego chłopca.

-Ojej. To ja będę teraz starszym bratem?

-Tak Janku. Będziesz bardzo ważnym starszym bratem, który będzie bohaterem dla swojego młodszego rodzeństwa.

-Rodzeństwa?- spytał zdziwiony Janek.

-Popatrz tu w ekran. Tu macha ci twoja siostrzyczka, a tam braciszek.

-To będę miał i siostrę i brata?- spytał z uśmiechem chłopiec.

-Tak  syneczku.- odpowiedzieli razem rodzice.

Janek chwile wpatrywał się jak zaczarowany w ekran komputera pana doktora.

Tego dnia cały czas wszystkim opowiadał, że będzie starszym bratem i to bardzo ważna rola.

Rodzice byli bardzo mile zaskoczeni, że takie krótkie spotkanie z rodzeństwem pomoże zrozumieć Jankowi, jak jest dla nich ważny.

Janek nie mógł się doczekać, aż przytuli brata i siostrzyczkę. Z wielką przyjemnością i zaangażowaniem pomagał rodzicom przygotować pokój dla swojego rodzeństwa. Byli nawet razem kupić ogromny wózek dla bliźniąt. Codziennie witał się z rodzeństwem w brzuszku mamy, tłumacząc, że jest starszym bratem i bardzo ich kocha.

Mama zapewniała Janka, że jego rodzeństwo na pewno też go kocha i nie mogą się doczekać, by go zobaczyć. A rodzice kochają już całą trójkę i będzie im na pewno wesoło. Z czego Janek cieszył się najbardziej.